Kerstgevoel

Kerst. De een heeft er niets mee. De ander daarentegen wel.
Met weemoed denk ik aan vroeger. Toen was het toch beter?

De half-om-halfrollade stond al vroeg op het vuur. De salade werd gemaakt van gekookte aardappelen, doperwten met worteltjes, vis en heel veel ketchup.
Nee, het was niet zoals nu, dat ‘alles’ uit de kast moet worden gehaald en we niet meer tevreden zijn met weinig.
We vierden Kerst om de lichtjes en de blijdschap die het bracht. Als kind ging je naar de zondagsschool. We lazen en zongen liederen. Op kerstavond gingen we naar de nachtdienst. Als je mazzel had lag er sneeuw. Met gepoetste schoenen over het witte dek wat een knisperend geluid teweegbracht.

Afgelopen week kreeg ik weer even dat gevoel van vroeger toen we de Grote Kerk in Den Haag betraden om (verzetskrant) ‘Trouw 75 jaar’ te vieren.
Op deze gure dag stonden mensen in de rij om dit mee te maken. Het was dan geen kerstavond, maar de sfeer was goed. Samen zongen we liedjes en genoten we van de lichtjes.
De indringende verhalen van de columnisten kwamen aan.

De kerstboom staat en de ‘kerstblog’ is bijna klaar.
Ik denk aan de blijde gezichten van mijn liefsten bij het uitpakken van cadeautjes.
Ik heb mij voorgenomen niet te stressen en mocht ik iets vergeten zijn, dan eten we dat maar niet. Ik gun de medewerkers van de Appie, Jumbo en Spar ook een fijne kerstavond.

Met liefde deel ik dit verhaal met jullie en denk aan degenen voor wie het niet vanzelfsprekend is en die minder fijne dagen tegemoet gaan. Zullen we iedere dag aardig zijn voor elkaar zodat we het hele jaar dit mooie gevoel kunnen vasthouden?